About us
POCHODZENIE LUDNOŚCI OKOLIC GARWOLINA
Ze względu, iż większość testów w Projekcie jest 12-markerowa, wszystkie oznaczenia związane z przynależnością rodzin do poszczególnych grup (haplotypów) mają jedynie charakter orientacyjny i mogą w przyszłości ulec niewielkim korektom. Najważniejsze jest rozpoznanie konkretnej mutacji (SNP), która pomoże umieścić naszą rodzinę na takiej a nie innej gałązce rodowej (np. R1a-L260). Testy oparte na markerach (tzw. STR-ach) - 12, 37 czy 67 - pozwalają nam zatem wyłącznie oszacować, gdzie na drzewie rodowym, przenoszonego z ojca na syna chromosomu Y, plasuje się nasza rodzina. Najmłodsze mutacje (SNP) i konkretne związki z poszczególnymi rodzinami (np. przynależność do grupy R1a-YP1361) mają już charakter historyczny (genealogiczny) zahaczający o średniowiecze i czasy nowożytne.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ALFABETYCZNA LISTA TESTOWANYCH RODZIN
/w kolejności alfabetycznej wraz z podaniem przynależności do grupy genetycznej w Projekcie/
- Baran (kit 631108) - w przygotowaniu
- Barcikowski (kit N52027) - GRUPA 2C
- Brzostek (kit 280148) - GRUPA 3
- Ducki (kit 155428) - GRUPA 3
- Gass (kit 315026) - GRUPA 3
- Gazda (kit 628561) - w przygotowaniu
- Jędrych (kit 568908) - w przygotowaniu
- Kapczyński/Kępka (kit 597981) - w przygotowaniu
- Kopka (kit 579150) - w przygotowaniu
- Krasiński (kit 578350) - w przygotowaniu
- Laskus (kit 402195) - GRUPA 3
- Lis (kit 609313) - w przygotowaniu
- Mazek (kit 628759) - w przygotowaniu
- Michalik (kit B81999) - GRUPA 3
- Mucha (kit 599723) - w przygotowaniu
- Obłoza (kit 562561) - GRUPA 4
- Pałysa/Pałyska (kit 328561) - GRUPA 2A
- Parys (kit 542136) - GRUPA 4
- Rechnio (kit 332582) - GRUPA 3
- Rombel (kit 182863) - GRUPA 2B
- Sitek (kit 402196) - GRUPA 5
- Staniaszek (kit 128036) - GRUPA 2B
- Węgrzynek (kit 280151) - GRUPA 1
- Wilczek (kit 623323) - w przygotowaniu
- Wojdat (kit 623319) - w przygotowaniu
- Wścieklicki (kit 562562) - GRUPA 4
WYNIKI TESTÓW
1. GRUPA NORMAŃSKA (I1: M253>DF29)
Grupa Normańska jest częścią haplogrupy I1, charakterystycznej w szczególności dla Skandynawii, północnych Niemiec, Danii i Wielkiej Brytanii, zasiedlonej przez kontynentalnych Anglosasów w czasach wędrówek ludów i ekspansji wikińskiej. W Polsce występuje ona stosunkowo często, co wskazuje na jej średniowieczne korzenie na naszych ziemiach.
Więcej o tej haplogrupie tu: http://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_I1_Y-DNA.shtmlWyniki testu DNA pokazały, że Węgrzynkowie z Wilgi i Skurczy przynależą do dość rzadkiej w Polsce GRUPY NORMAŃSKIEJ, będącej częścią składową północnej haplogrupy I1.
- Węgrzynek (kit 280151) – Węgrzynkowie z Wilgi i Skurczy
Węgrzynkowie z Wilgi i Skurczy [POTRZEBNY TEST I1-PACK lub BIG-Y]
Węgrzynkowie zajmowali się uprawą ziemi, jakkolwiek według przekazów rodzinnych zawsze byli wolni i nigdy nie odrabiali pańszczyzny. W XVIII i XIX wieku zamieszkiwali w Wildze, Celejowie, Skurczy i Trzciance, a więc w najbliższym sąsiedztwie południowej części Urzecza. Według zachowanych w parafii Wilga ksiąg metrykalnych z pierwszej połowy XVIII wieku, najstarszym przodkiem przebadanej gałęzi rodziny był Jan Węgrzynek, zmarły 1 czerwca 1818 w Skurczy u swego syna Joachima. W akcie podano, że przeżył 100 lat, co jednak zapewne stawiający świadkowie oszacowali „na oko”. Wiadomo, że ów Jan miał braci: Stanisława (1720-1790) i Antoniego (1735-1780). Wspomniany Jan Węgrzynek miał syna Wincentego, którego do chrztu podawała Zofia Jezierska, żona kasztelana łukowskiego. Wincenty wraz z żoną Katarzyną z Żochowskich mieli syna Łukasza, który w połowie XIX w. posiadał w Wildze około 20 ha ziemi.
W bazie danych FTDNA znaleziono 15 krewniaków genetycznych - o nazwiskach Marut, Spickard, Eggert, Zawacki, Beasley, Twardowski, Woodrum, Kiepura, Kuessner, Meszaros, Clair, Kincaid - o identycznych 12 markerach co przedstawiciel Węgrzynków z Wilgi. Ponadto odnotowano 11 osób z Mołdawii, Niemiec i Polski, których profile genetyczne różniły się zaledwie jedną mutacją. Co ciekawe krewniakiem genetycznym Węgrzynków okazał się także uczestnik Projektu DNA Urzecza (https://www.familytreedna.com/groups/otwock/about/results) - pan Paczesny z Czerska. Dopiero dalsze uszczegółowienie testu (rozpoznanie mutacji SNP) pozwolą nam na wychwycenie ewentualnych związków krewniaczych między tymi rodzinami.
2A. GRUPA POŁUDNIOWOBAŁTYCKA 1 (R1a: Z283>Z282>Z280>CTS1211>CTS3402>Y33>CTS8816>Y3301>S18681*)
Grupa Południowobałtycka z mutacją S18681 i subkladami YP314 i YP331 jest częścią wielkiej indoeuropejskiej haplogrupy R1a (http://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_R1a_Y-DNA.shtml). Wyodrębniła się ona ponad 2000 lat temu, zaś jej nosicieli najprawdopodobniej należy łączyć z ludnością bałtosłowiańską. Siostrzanym kladem S18681, przynależącym do wspólnej mutacji Y3301, jest L1280 (w większości Europa południowo-centralna).
Dotychczasowe wyniki testów pokazują, że najstarsze mutacje (S18681*) tego kladu koncentrują się na terenach Ukrainy (Skripka), Polski (Brzóska, Iwanowicz), Prus/Mazur (Piasetzki), Niemiec (Stüdemann, Josefski) i Anglii (Merritt). Kolejna mutacja (YP315) występuje póki co tylko w Polsce (Śliwiński), natomiast młodszy subklad (S18681>YP315>YP314) jest charakterystyczny przede wszystkim dla ludności germańskiej lub silnie zgermanizowanej z terenów Niemiec i Polski północno-zachodniej (Abraham, Blanckenberg, Brehme, Hubner, Hundt, Husar, Kakoschke, Netke, Tafel, von Pegelow). Bezpośrednio z „germańskiego” YP314 wywodzi się mutacja YP331 notowana zarówno w Meklemburgii (Bock, Runge, Korn), Polsce (Dąbrowski, Gawin, Jobda, Pogłodziński, Rosłonek, Stanaszek, Wybieralski), jak i Ukrainie (Gemega, Kondratenko, Parasyna, Levinskov). Niewykluczone, że osoby te mają związek z rozlicznymi falami kolonizacji olęderskiej z północnych Niemiec, Pomorza i ziemi kujawskiej, które rozpoczęły się od XVI stulecia i obejmowały także tereny dzisiejszej Ukrainy.
- Pałysa/Pałyska (kit 328561) – Pałysowie vel Pałyskowie z Suchowoli
Pałysowie vel Pałyskowie z Suchowoli [POTRZEBNY TEST BIG-Y]
Rodzina Pałysów, zapisywanych też jako Pałyska, zamieszkiwała Suchowolę i okolice Garwolina. Najstarszym znanym przodkiem przebadanej gałęzi rodu był szynkarz z Suchowoli - Antoni Pałysa vel Pałyska (ur. 1837), żonaty z Heleną Jakubaszek, wywodzący się prawdopodobnie z parafii Gończyce.
Wyniki testu DNA pokazały, że Pałysowie/Pałyskowie przynależą do GRUPY POŁUDNIOWOBAŁTYCKIEJ 1, będącej częścią haplogrupy R1a. Test Z280-Pack pokazał, że Pałyskowie przypisani są do kladuS18681 (wynik pozytywny), jakkolwiek nie posiadają żadnej z rozpoznanych dotychczas młodszych mutacji (YP315-, Y12463-). Niewątpliwie zatem tworzą nieznaną dotąd gałąź wewnątrz wielkiej rodziny S18681. Wymaga to jednak przeprowadzenia testu Big-Y lub Y-Elite. W bazie FTDNA znaleziono aż 38 osób, u których na poziomie 12 markerów nie ma żadnych różnic. Przy różnicy 1 markera Pałysowie mają ponad 110 matchy.
2B. GRUPA POŁUDNIOWOBAŁTYCKA 2 (R1a: Z283>Z282>Z280>CTS1211>CTS3402>Y33>CTS8816>Y3301>L1280)
Grupa Południowobałtycka z mutacją L1280 jest częścią wielkiej indoeuropejskiej haplogrupy R1a (http://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_R1a_Y-DNA.shtml), siostrzaną do kladu S18681.
Wyodrębniła się około 2000 lat temu. Trudno dziś jednoznacznie stwierdzić, z jakim etnosem należy ją łączyć, jakkolwiek wiele przesłanek (w tym znaczny rozrzut wyników w centralnej, wschodniej i południowej Europie) wskazuje na ich związki z Bałtami (Prusami). Prawdopodobnie bowiem spora część Bałtów opuściła swe macierzyste tereny podążając na południe i zachód wraz z ludnością gocką.
- Rombel (kit 182863) – Romblowie z Toczysk i Błażejek
- Staniaszek (kit 128036) – Staniaszkowie z Sępochowa
Romblowie z Toczysk i Błażejek [POTRZEBNY TEST R1a-Z280 SNP PACK LUB BIG-Y]
Rodzina Rombel (Rąbel) jest w Polsce stosunkowo nieliczna, łącznie odnotowuje się około 500 przedstawicieli tego nazwiska w Polsce (Rombel – 363, Rąbel 145). W związku z rodzinnymi przekazami o pochodzeniu dwóch braci, którzy mieli przybyć z armią Napoleona Bonapartego do Polski, jeden z przedstawicieli rodziny postanowił zbadać swoje DNA. Równocześnie dokonano badania dostępnych zasobów metrykalnych.
Zgodnie z lustracją Starostwa Latowickiego z roku 1613 jedną z trzech najodleglejszych włók we wsi Toczyska posiadał Piotr z Rąbla (Żrąbla, Żrąbel, z Rąbel). Prawdopodobnie to jeden z protoplastów rodu Romblów. Na podstawie badań dostępnych metryk ustalono, iż przedstawiciele rodziny Rombel mieszkali we wsi Błażejki, Toczyska i Kadzidła w parafii Stoczek Łukowski już w XVIII w. i późnej. Około 1700 roku urodził się, prawdopodobnie prawnuk wspomnianego Piotra, Kazimierz Rombel (+1777), ożeniony ok. 1720 r. z Apolonią, a być może pierwotnie z Agnieszką. Ich najstarsze potomstwo to Ewa(ur. ok. 1722), Marcin (ur. ok. 1727+1782, laboriosus z Toczysk, not. 1772), Grzegorz (1734+1794), następnie urodzeni w Błażejkach: Marianna (1736), Mateusz (ur. ok. 1739), Zofia (1740), Łukasz (1741), Helena (1743), Jadwiga (1745), Marianna (1746), Franciszka (1749), Stanisław (1754), Jakub (1755), Katarzyna (1760). Z wymienionych osób jedynie potomstwo trzech: Marcina (ok. 1727+1782) ożenionego z Jadwigą, Łukasza (ur. 1731, zm. po 1801), żonatego z Katarzyną (1731-1801) oraz od 1801 roku z Klarą Drozd (1747/1755-1814), oraz Grzegorza (1734-1794) ożenionego z Zofią (+1776) zachowało nazwisko i żyje do dnia dzisiejszego. Z najstarszych osób niedopasowanych do drzewa genealogicznego pojawiają się: Marianna Romblowa (1732-1792), która byłaby żoną jednego z najstarszych Romblów. Wydaje się, że nazwisko rodziny Romblów było związane z łanem leśnym, zwanym prawdopodobnie Rąbel, we wsi Toczyska w starostwie latowickim. Na przełomie XVIII-XIX kilku przedstawicieli Romblów pełniło funkcję leśniczego Lasów Narodowych. Badania kolejnych dokumentów starostwa oraz parafii latowickiej mogą potwierdzić wskazaną tezę oraz ustalić ojca czy też dalszego ich przodka. Prawdopodobnie ojciec, dziadek lub pradziadek Kazimierza otrzymali nazwisko Rombel od wykonywania pracy w starostwie latowickim, czyli od rąbania drzewa w puszczy.
Prawie wszyscy obecnie żyjący przedstawiciele rodziny Romblów pochodzą od Grzegorza (ur. 1734) i Łukasza (ur.1731). W większości mieszkali do połowy XIX wieku w okolicy wsi Toczyska, a dopiero w II poł. XIX w. pojawiają się pod Opocznem i Piotrkowem Trybunalskim, jak również w USA. W początkach XX w. część rodziny przeniosła się do Warszawy i w okolice Brześcia n. Bugiem (później zesłani do Kazachstanu, w końcu osiedlili się w Nowej Zelandii). Dopiero po 1945 roku następuje emigracja kolejnej części rodziny za ocean oraz po całej Polsce. Od Łukasza (ur. 1734) pochodzi m. in. Sługa Boża Wanda Róża Niewęgłowska z domu Rombel (1926+1989), natomiast od Grzegorza (ur. 1731) – badany w niniejszym Projekcie przedstawiciel Romblów z Sobień Biskupich. Obecnie główne skupiska rodziny Rombel to powiat Łuków stanowiący gniazdo rodzinne (okolice Stoczka Łukowskiego), gdzie mieszka ich najwięcej (około 70 osób). Stąd emigracja szła na sąsiednie powiaty Siedlce (27), Siedlce miasto (10), Mińsk Mazowiecki (32),Warszawa (35), Otwock (10),Pruszków, Grodzisk Mazowiecki (13), Piaseczno oraz Biała Podlaska. Dość liczne skupisko rodziny Romblów znajduje się na Pomorzu Gdańskim (powiaty Braniewo (14), Pruszcz Gdański (16), Gdańsk (12), Gdynia, Kwidzyn oraz wokół Szczecina (m. in. Goleniów - 12), Częstochowy, Wrocławia i Koła. Z kolei nazwisko Rąbel również wywodzi się z powiatu Łuków (14 osób), skąd emigracja poszła raczej na wschód do powiatu Biała Podlaska (12), Biała Podlaska miasto (5), Siedlce, Siedlce miasto (11), Garwolin (5), Siemiatycze, Hajnówka i Bielsk Podlaski (7). Liczne skupiska rodziny występują też w powiecie Gołdap, Świnoujście (10), Szczecinek (6), Goleniów, Olsztyn, Pruszków (8), Warszawa, Bielsko-Biała (31osób) i Wrocław. Jak dotąd nie ustalono powiązań przedstawicieli polskiej rodziny Rombel (Rąbel) z odnotowanymi w XVII-XIX w. osobami o nazwisku Rombel w Lotaryngii, Francji, Anglii, Palatynacie oraz Nadrenii.
Wyniki testu DNA przedstawiciela rodziny Romblów z Toczysk pokazały, że przynależy on do GRUPY POŁUDNIOWOBAŁTYCKIEJ 2, będącej „północną” częścią rozpowszechnionej na Niżu Środkowoeuropejskim haplogrupy R1a.Dodatkowy test potwierdził mutację L1280 u tej rodziny.
W ogromnej bazie danych FTDNA znaleziono 10 osób o identycznych 12 markerach co Romblowie (Daschofsky, Millerjord, Murashov, Bhodgamda, Guthrie, Hacklin, Jesk, Miletic, Sanderson, Staniaszek). Co ciekawe ostatnim z wymienionych krewniaków genetycznych jest inny uczestnik naszego Projektu, pan Staniaszek z pod kołbielskiego Sępochowa, a więc rejonu bliskiego przodkom Romblów. Aż 121 osób posiadało natomiast profil genetyczny różniący się od profilu Romblów zaledwie jedną mutacją. Byli to m.in. przedstawiciele rodzin o korzeniach słowiańskich (Abetov, Chuprov, Doliński, Gorny, Gintowt-Dziewiałtowski, Guziewicz, Hatalski, Hristov, Koncevoy, Kozel, Kozłowski, Mitin, Ogłodziński, Pavlicek, Parvanov, Polański, Przeździecki, Stadnyk, Sypniewski, Zalewski) i łacińsko-germańskich (Anderson, Baldwin, Bjerke, Borders, Bornecrantz, Brooks, Chris(t)man, Dashti, Donaldson, Forsman, Glaza, Grande, Gulbransen, Gunnarrud, Gurkan, Hammerberg, Haugen/Hagen, Heath, Holmblad, Isaak, Jenkins, Kabeer, Kashubeck, Kuhlman, Kuross, Lauer, Lerbak, Lien, List, Maeland, Morrison, Myers, Myrheim, Naeshagen, Nelson, Nersveen, Nilsen, Nyhuus, Olson, Peterson, Price, Ramstad, Roeder, Rustad, Shellenberger, Socci, Sonsthagen, Uthus, Vaernes, Viken, Westgard, Whetzel, Wills), wywodzący się z Polski, Czech, Niemiec, Norwegii, Szwecji, Danii, Anglii, Ukrainy, Białorusi, Bułgarii, Szwajcarii czy też Szwecji.
Wyniki uszczegółowienia testu do 25 markerów pokazały, że w ogromnej bazie danych genetycznych jest tylko jedna rodzina, z którą Romblowie spokrewnieni są bliżej. Byli to Baldwinowie, wywodzący się z Anglii lub Niemiec, których test różnił się zaledwie dwoma mutacjami. Wynik ten wskazuje pośrednio na północno-zachodni kierunek pochodzenia przodków Romblów. Zwiększenie liczby markerów do 37 i 67 nie ujawniło dotychczas żadnych bliskich krewniaków genetycznych tej rodziny w aktualnie dostępnej bazie FTDNA.
Staniaszkowie z Sępochowa [POTRZEBNY TEST R1a-Z280 SNP PACK LUB BIG-Y]
Wszyscy potomkowie tej gałęzi rodziny wywodzą się od Sebastiana Staniaszka (ur. 1785) - mieszkańca Rudna i nadświdrzańskiego Sępochowa w parafii Kołbiel. Wiadomo, że był on pierwszym w tej okolicy, który nosił to nazwisko, co jednoznacznie wskazuje na jego zamiejscowe pochodzenie. Syn Sebastiana - Tomasz Wawrzyniec (ur. 1814) osiedlił się w pobliskiej parafii Siennica, dając początek niezbyt licznej gałęzi rodu Staniaszków z Łękawicy.
Wyniki testu DNA przedstawiciela rodziny Staniaszków z Sępochowa pokazały, że prawdopodobnie przynależy on do GRUPY POŁUDNIOWOBAŁTYCKIEJ 2, będącej częścią znacznie szerszej haplogrupy R1a spod mutacji L1280.
W ogromnej bazie danych FTDNA znaleziono 10 osób o identycznych 12 markerach, co przedstawiciel Staniaszków z Sępochowa. Są to Daschofsky, Millerjord, Murashov, Bhodgamda, Guthrie, Hacklin, Jesk, Miletic, Sanderson, a także inny uczestnik naszego Projektu DNA okolic Garwolina - pan Rombel z Sobieni Biskupich, rodem z Toczysk i Błażejek. Niewielka liczba przebadanych markerów nie pozwala jednak na ustalenie bliższego lub dalszego pokrewieństwa między tymi rodzinami. Warta podkreślenia jest bliskość geograficzna zamieszkiwania przodków obu tych osób w dolinie Świdra. Jeśli chodzi o profile genetyczne różniące się jedną mutacją od markerów Staniaszków to są one te same, jak dla wymienionego wyżej pana Rombla i jest ich dokładnie tyle samo - 121.
W przyszłości niezbędne jest rozpoznanie mutacji leżących poniżej L1280 (test R1a-Z280 Pack lub Big-Y).
2C. GRUPA POŁUDNIOWOBAŁTYCKA 3 (R1a:Z283>Z282>Z280>CTS1211>CTS3402>Y33>CTS8816>Y2902)
Grupa Południowobałtycka 3 z niedawno odkrytą mutacją Y2902 jest częścią wielkiej indoeuropejskiej haplogrupy R1a (http://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_R1a_Y-DNA.shtml).Wyodrębniła się ona około 2000 lat temu, zaś jej nosicieli najprawdopodobniej należy łączyć z ludnością prasłowiańską. Dotychczasowe wyniki testów pokazują, że rozprzestrzeniała się ona w dwóch skupiskach: na terenach karpackich Europy Środkowej oraz w dorzeczu rzeki Wołgi w Rosji.
- Barcikowski (kit N52027) – Barcikowscy z Parysowa
Barcikowscy z Parysowa [POTRZEBNY TEST R1a-Z280 SNP PACK LUB BIG-Y]
Rodzina Barcikowskich pochodzi z Parysowa. Najstarszym znanym przodkiem przebadanej gałęzi rodu jest Dominik Barcikowski, urodzony w 1748 roku w Parysowie.
W bazie FTDNA znalazło się 40 osób o identycznym profilu jak Barcikowski. W wypadku różnicy 1 mutacji były to już 154 osoby. Po uszczegółowieniu testu do 25 markerów nie znaleziono już żadnej osoby o identycznym profilu genetycznym, 7 osób różniło się na tym samym poziomie jedynie 1 mutacją, zaś 15 dwiema. Dalsze uszczegółowienie testu do 37 markerów pokazało jedynie 4 krewniaków. Ani jednego identycznego, czy o różnicy jednego markera, jeden o odległości 2 markerów, dwa o odległości 3 markerów i jeden o różnicy 4 markerów. Na poziomie porównania 67 markerów znaleziono 2 osoby o podobnych profilach. Profil pana Savyskyego różnił się jedynie o 2 mutacje, zaś pana Larka o 5 mutacji.
W przyszłości niezbędne jest rozpoznanie mutacji leżących poniżej Y2902(test R1a-Z280 Pack lub Big-Y).
3. GRUPA ZACHODNIOSŁOWIAŃSKA(R1a:Z283>Z282>PF6155>M458>PF7521>L260)
Grupa Zachodniosłowiańska jest znaczącą, centralną częścią wielkiej indoeuropejskiej haplogrupy R1a (więcej o haplogrupie R1a tu:http://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_R1a_Y-DNA.shtml). Dotychczasowe profile genetyczne przebadanych osób łączą ją z etnosem zachodniosłowiańskim, w tym przede wszystkim z Polakami, ale też z Czechami i Słowakami. Dość charakterystyczny dla tej grupy jest fakt, że przynależy do niej znaczny odsetek polskiej szlachty z Mazowsza i Podlasia.
- Brzostek (kit 280148) – Brzostkowie z Łaskarzewa
- Ducki (kit 155428) – Duccy z okolic Żelechowa (pierwotnie z podkarczewskiej Dudy?)
- Gass (kit 315026) – Gassowie z Rudna
- Kenig (kit U3630) – Kenigowie z okolic Garwolina
- Laskus (kit 402195) – Laskusowie z Królewskiego Lasa i Wólki Mladzkiej
- Michalik (kit B81999) – Michalikowie z ...
- Rechnio (kit 332582) – Rechnio z Oleksianki
Brzostkowie z Łaskarzewa [POTRZEBNY TEST R1a-BACKBONE SNP PACK LUB BIG-Y]
Rodzina Brzostków pochodzi z Łaskarzewa, skąd przybyła m.in. na Urzecze.
Wyniki testu DNA Brzostków z Łaskarzewa pokazały, że przynależą oni do jednej z odmian GRUPY ZACHODNIOSŁOWIAŃSKIEJ, będącej słowiańską częścią wielkiej haplogrupy R1a spod mutacji L260.
W bazie danych FTDNA nie znaleziono żadnych osób o identycznych lub podobnych 12 markerach, co niewątpliwie świadczy o rzadkości przebadanego profilu.
Duccy z okolic Żelechowa [POTRZEBNY TEST R1a-BACKBONE SNP PACK LUB BIG-Y]
Rodzina Duckich od około 400 lat zamieszkuje okolice Żelechowa k. Garwolina, na północno-wschodnich krańcach dawnej ziemi stężyckiej wchodzącej niegdyś w skład województwa sandomierskiego. Od północnego-zachodu okolica ta sąsiaduje z terenem dawnej ziemi czerskiej, należącej w przeszłości do Księstwa Mazowieckiego. Pochodzenie rodziny Duckich z okolic Żelechowa i ich nazwiska, które już w najwcześniejszych, XVII-wiecznych wpisach pojawia się we w pełni ukształtowanej formie, należy zapewne łączyć z istniejącą jeszcze do początków XX wieku wioską Duda pod Karczewem, która po raz pierwszy wzmiankowana jest w Księdze Ziemi Czerskiej 23 VII 1408 roku jako własność późniejszego stolnika czerskiego Wita h. Jasieńczyk, wywodzącego się z okolic Jasieńca pod Grójcem, protoplasty rodu Duckich, co najmniej do lat 70-tych XVI wieku dziedziczących na częściach wsi Miedzechów i Kabajka w ziemi czerskiej, a nieco wcześniej również na pobliskich: Nowej Wsi i Boglewicach.
Na podstawie zebranych do tej pory danych metrykalnych nie można jednak ustalić, czy protoplasta rodu Duckich z Zasiadał – Stanisław (ok. 1595 – przed 1650) był potomkiem bardzo zubożałego już w drugiej połowie XVI wieku rodu Duckich h. Jasieńczyk, czy też nazwisko jego powstało w sposób wtórny jako nazwisko jednego z osadników, uprzednio mieszkającego w podkarczewskiej Dudzie, który być może pod koniec XVI wieku przeniósł się do Zasiadał w parafii wilczyskiej. Interesującą okolicznością jest jednak fakt, że Duccy z Zasiadał mieszkali w pierwszej połowie XVII wieku w dobrach rodu Gostomskich (właścicieli m. in. zamku wilczyskiego i kilku okolicznych wsi), którzy do r. 1635 byli też właścicielami należącej jeszcze kilkadziesiąt lat wcześniej do Duckich h. Jasieńczyk Nowej Wsi k. Warki.
Pierwsze zachowane wzmianki o rodzinie Duckich w okolicach Żelechowa pochodzą z miejscowości Zasiadały należącej do parafii Wilczyska. W sięgających roku 1628 księgach metrykalnych tej parafii zachował się wpis z 29 I 1629 o chrzcie bliźniąt: Grzegorza i Walentego, synów Stanisława Duckiego i Anny. Dokładna analiza najstarszych wpisów z ksiąg metrykalnych parafii wilczyskiej oraz sąsiednich parafii Miastków (księgi od 1618 r.) i Żelechów (najstarsza księga od 1682 r.) pozwoliła stwierdzić, że Duccy do roku 1690 najprawdopodobniej zamieszkiwali niemal wyłącznie w Zasiadałach, a za protoplastę rodu należy uznać właśnie Stanisława Duckiego (ok. 1595 ? – przed 1650), żonatego dwukrotnie: z Anną, a po 1635 r. z Katarzyną. Do rodzeństwa Stanisława należy zapewne zaliczyć: Agnieszkę (ur. przed 1614) – w r. 1630 żonę Szymona Dominika z sąsiednich Brzegów (parafia Miastków), Jadwigę (ur. przed 1620) od 18 II 1636roku żonę Adama Domieszki z Łomnicy a także Walentego Duckiego (ur. przed 1615), ojca urodzonego w 1643 roku w Zasiadałach Wojciecha (Alberta). Natomiast dziećmi Stanisława i Anny byli prawdopodobnie wzmiankowani nieco później: Jan Ducki (ur. przed 1626), Wojciech Ducki (ur. przed 1628 – zm. po 1676 ?),Szczepan Ducki (przed 1629 – po 1672 ?), Maciej Ducki (ur. przed 1628) oraz Agnieszka (ur. przed r. 1622). Okres potopu szwedzkiego (1655-60) przetrwały w Zasiadałach - których ludność, jak wynika ze spadku liczby wpisów w księdze chrztów parafii wilczyskiej, zmniejszyła się w tym czasie prawdopodobnie o około 75 % -tylko dwie rodziny posługujące się nazwiskiem Ducki. Były to małżeństwa domniemanych synów Stanisława Duckiego: Wojciecha i Agnieszki z Grzelów oraz Szczepana i Zofii/Doroty. O ile jednak linia wywodząca się od Szczepana Duckiego najprawdopodobniej wymarła jeszcze w wieku XVIII, potomkowie Wojciecha do dziś mieszkają zarówno w okolicach Żelechowa, jak i w innych częściach południowej Siedlecczyzny, skąd w wieku XX rozprzestrzenili się na całą Polskę(m. in. Warszawa, Otwock, Lubelszczyzna, Warmia i Mazury, Wielkopolska, Górny i Dolny Śląsk). Prawdopodobnie już w wieku XVII następuje podział linii Wojciecha Duckiego (przed 1628 – po 1676) na dwie kolejne linie wywodzące się od jego synów: Mateusza (Macieja ur. 1653 – zm. po 1716) oraz Wawrzyńca (1661 –po 1715?). O ile Wawrzyniec, a właściwie jego domniemany wnuk Marcin (ur. pomiędzy 1712– 1730, zm. 1782) dał początek linii związanej do dzisiaj z Zasiadałami oraz sąsiednim Goniwilkiem, Ryczyskami oraz Łąkami, o tyle potomkowie Mateusza, od ok. 1690 roku mieszkającego w Wilczyskach, przez sto kilkadziesiąt lat związani byli głównie z tą ostatnią miejscowością, skąd od połowy XIX wieku migrują do sąsiednich wiosek: Ciechomina, Woli Mysłowskiej, Gózdku, Brzegów etc.
Wyniki testu DNA przedstawiciela rodziny Duckich z okolic Żelechowa pokazały, że jego rodzina przynależy do GRUPY ZACHODNIOSŁOWIAŃSKIEJ, będącej centralną i podstawową składową haplogrupy R1aspod mutacji L260. Niezbędne jest określenie konkretnej mutacji (SNP) dla tej rodziny.
W bazie danych FTDNA znaleziono aż 449 osób o identycznych 12 markerach i 233 różniących się zaledwie jedną mutacją. Ze względu na ich liczbę i w większości odległe pokrewieństwo nazwiska tych rodzin nie będą wymieniane.
Wyniki uszczegółowienia testu z 12 do 25 markerów pokazały, że tylko jedna osoba (Woyicki/Wojcicki) posiada identyczny profil genetyczny co Duccy, natomiast w przypadku 38 rodzin (m.in. Aschby, Bizub, Bochinski, Dolinak, Dombek, Dorney, Drobik, Falk, Gill, Konczak, MacAllister, Meier, Obrochta, Popiel, Russell, Skrobacek, Sonne, Struszczyk, Szeliga, Szydłowski) różnica wynosiła zaledwie jedną mutację. Pozostałych 117 dalszych krewniaków genetycznych różniło się od Duckich dwoma mutacjami. Dalsze uszczegółowienie testu z 25 do 37 markerów ujawniło najbliższe pokrewieństwo (3 mutacje) z pochodzącym z okolic Łodzi panem Struszczykiem i panem Pająkiem. Znalazło się też dziewięciu dość bliskich krewniaków genetycznych Duckich (Butherus, Drobik, Konczak, 2 x Kurzyna, Nowosielski, Skrobacek, Wojcicki, Rodenbruger). Szczególnie ciekawy jest związek Duckich z innymi uczestnikami Projektu DNA Urzecza- Nowosielskimi,jako że prawdopodobnie wywodzili się oni z bardzo bliskiego geograficznie terenu (Służew-Powsinek-Duda/Karczew).
Zamiana testu z 37 na 67 markerów nie ujawniła żadnych bliższych krewniaków genetycznych Duckich, w tym także Nowosielskich.
Gassowie z Rudna [POTRZEBNY TEST R1a-BACKBONE SNP PACK LUB BIG-Y]
Liczna rodzina Gassów (Gasów, Gosów) wywodziła się z Rudna w parafii kołbielskiej na tzw. Polesiu. Najstarszym znanym przodkiem przebadanej gałęzi rodu był Bartłomiej Gass (ur. ok. 1720) – gospodarz z Rudna. Niewykluczone, że rodzina wywodziła się z nadwiślańskich Gassów (gm. Konstancin-Jeziorna), jakkolwiek wymagałoby to dodatkowego testu przedstawiciela Gassów z tej właśnie wsi.
Wyniki testu DNA Gassów z Rudna pokazały, że przynależą oni do jednej z odmian GRUPY ZACHODNIOSŁOWIAŃSKIEJ, będącej słowiańską częścią wielkiej haplogrupy R1a.Zamówiona mutacja L260 potwierdziła przynależność do tego subkladu. Test wskazuje pośrednio na miejscowe, mazowieckie korzenie rodziny lub też migrację ze wschodnich Niemiec (Łużyce), co jednak potwierdzą dalsze badania.
W bazie danych FTDNA nie znaleziono żadnej osoby, której profil genetyczny przy porównaniu 12 markerów byłby w 100% podobny do wyniku Gassów z Rudna, co wskazuje na jego rzadkość (archaiczność). Znaleziono natomiast 5 osób oddalonych od Gassów o 1 mutacje przy porównaniu 12 markerów, byli to Benedykt, Brandstaetter, Drazkowski, Messinger i Raczko.
W przyszłości niezbędne jest rozpoznanie mutacji leżącej poniżej L260(R1a-Packlub Big-Y).
Kenigowie z okolic Garwolina [POTRZEBNY TEST R1a-BACKBONE SNP PACK LUB BIG-Y]
Rodzina Kenig pochodzi z okolic Garwolina...
Na poziomie 25 markerów w bazie znaleziono 6 osób o identycznym profilu genetycznym. 36 profili różniło się 1 mutacją, a 2 mutacje dzieliły profil Koeniga aż z 92 osobami. Przy uszczegółowieniu testu do 37 markerów nikt w całej bazie FTDNA nie miał już identycznego profilu genetycznego, czy nawet takiego różniącego się 1 mutacją. Trzy osoby oddalone były o 2 mutacje, 4 osoby różniły się 3 mutacjami, a aż 19 osób posiadało 4 inne mutacje. Na poziomie 67 markerów w całej bazie udało się znaleźć tylko 1 profil, pana Czajkowskiego. Różnił się on 5 mutacjami.
Laskusowie z Królewskiego Lasa i Wólki Mlądzkiej [POTRZEBNY TEST R1a-BACKBONE SNP PACK LUB BIG-Y]
Rodzina Laskusów jest szeroko rozrodzona w okolicy Otwocka, Wólki Mlądzkiej, Jabłonny. Zapisy metrykalne wskazują, że najstarszy przodek Wojciech Laskus przybył tam z Królewskiego Lasa na podczerskim Urzeczu, od którego prawdopodobnie zaczerpnęli swoje nazwisko.
Wyniki testu DNA Laskusów pokazały, że przynależą oni do jednej z odmian GRUPY ZACHODNIOSŁOWIAŃSKIEJ, będącej słowiańską częścią wielkiej haplogrupy R1a spod mutacji L260.
W bazie danych FTDNA 89 osób na poziomie porównania 12 markerów ma identyczny profil genetyczny jak Laskusowie. Aż 124 osoby były oddalone jedynie o 1 mutację. W przyszłości niezbędne jest rozpoznanie konkretnej mutacji (SNP) charakterystycznej dla tej rodziny.
Michalikowie z ... [POTRZEBNY TEST R1a-BACKBONE SNP PACK LUB BIG-Y]
Rodzina Michalików pochodzi z...
Wyniki testu DNA Michalików pokazały, że przynależą oni do GRUPY ZACHODNIOSŁOWIAŃSKIEJ, będącej słowiańską częścią wielkiej haplogrupy R1a spod mutacji L260.
W bazie danych FTDNA znaleziono 50 osób o identycznych 12 markerach, a w wypadku dystansu 1 mutacji znaleziono 181 osób o podobnym profilu genetycznym.
Rechnio z Oleksianki [POTRZEBNY TEST R1a-BACKBONE SNP PACK LUB BIG-Y]
Interesująca nas rodzina Rechniów wywodziła się z „poleskiej” Oleksianki w parafii Latowicz, gdzie poszczególne gałęzie występowały od 2 połowy XVIII stulecia. Jednocześnie nazwisko notowane jest już od drugiej połowy XVII wieku w nadwiślańskiej parafii Czersk, głównie we wsiach Królewski Las i Brzumin. Także i dziś jest ono stosunkowo częste w tej części Urzecza. Trudno jest dziś powiedzieć czy obie rodziny wywodzą się od wspólnego przodka. Jeśli tak to żył on zapewne nad Wisłą a nie na Polesiu, gdyż Rechniowie są tu odnotowani znacznie wcześniej. Wykażą to w przyszłości kolejne testy. Najstarszym znanym przodkiem przebadanej gałęzi rodu jest Marcin Rechnio (ur. ok. 1730), mieszkaniec Oleksianki, żonaty z Agnieszką a następnie z Anastazją. Jego synem był Szymon (ur. 1755), który od 1778 roku był mężem Katarzyny Reda ze Strachomina.
Wyniki testu DNA pokazały, że Rechniowie z Oleksianki przynależą do jednej z odmian GRUPY ZACHODNIOSŁOWIAŃSKIEJ, będącej słowiańską częścią wielkiej haplogrupy R1a spod mutacji L260. Mutacja YP254 leżąca poniżej L260 dała wynik negatywny. Wynik testu wskazuje pośrednio, że rodzinę raczej należy łączyć z lokalnym (mazowieckim) osadnictwem średniowiecznym, a nie zaś z ludnością napływową (np. olędrami). Oczywiście nie można jednak wykluczyć, że Rechniowie przybyli ze wschodnich Niemiec, gdzie mutacja L260 była bardzo rozpowszechniona pośród resztek zgermanizowanej ludności słowiańskiej.
W bazie danych FTDNA znaleziono tylko 8 osób, których testy na poziomie 12 markerów były identyczne, co świadczy pośrednio o rzadkości profilu genetycznego przebadanej rodziny. Niemal połowa krewniaków Rechniów wywodziła się z kręgów anglosasko-germańskich (nazwiska Powell i 2 x nazwisko Kube), a połowa z rodzin ewidentnie słowiańskich (Bentkowski, Gac, Urbanek, Plewka). Szczególnie ciekawie na tym tle wyglądają Urbankowie, gdyż wywodzili się z terenów dość nieodległych (wieś Kochany pow. siedlecki). W wypadku różnicy 1 mutacji znaleziono 101 osób o podobnym profilu genetycznym.
Ustalenie bliższych pokrewieństw nie jest możliwe na tym poziomie testu, dlatego też niezbędne w przyszłości jest jego rozpoznanie konkretnej mutacji (SNP) leżącej pod L260.
4. GRUPA SŁOWIAŃSKA (R1a:Z283>Z282>PF6155>M458>PF7521>CTS11962>L1029)
Grupa Słowiańska jest częścią wielkiej indoeuropejskiej haplogrupy R1a (http://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_R1a_Y-DNA.shtml), siostrzaną do omawianej wcześniej Grupy Zachodniosłowiańskiej (spod tej samej mutacji M458). Swym zasięgiem obejmuje podobne tereny co Grupa Zachodniosłowiańska, jakkolwiek znacznie częściej spotkać ją można w Europie Wschodniej oraz we wschodnich Niemczech pośród resztek słowiańskiej ludności. Powszechnie łączy się ją ze Słowianami, jednakże staroeuropejskie korzenie tej grupy (wykształciła się ok. 2500 p.n.e.), każą być bardzo ostrożnym w etykietowaniu jej etnicznie.
- Obłoza (kit 562561) – Obłozowie z Goozdu
- Parys (kit 542136) – Parysowie z ...
- Wścieklicki (kit 562562) - Wściekliccy z parafii Kołbiel i Warszawy
Obłozowie z Gozdu [POTRZEBNY TEST R1a-BACKBONE SNP PACK LUB BIG-Y]
Rodzina Obłozów wywodzi się ze wsi Gózd w parafii Parysów.
Wyniki testu DNA pokazały, że Obłozowie prawdopodobnie przynależą do jednej z odmian GRUPY SŁOWIAŃSKIEJ, będącej częścią wielkiej haplogrupy R1a spod mutacji L1029. Wskazuje to pośrednio, że rodzinę raczej należy łączyć z lokalnym (mazowieckim) osadnictwem średniowiecznym, a nie zaś z ludnością napływową. W całej bazie danych FTDNA znaleziono 7 osób o identycznym profilu genetycznym (Chudy, Dayholos, Fanta, Giese, Jarosz, Rusnok, Stelnicki) dla 12 markerów i 85 o różnicy 1 markera.
W przyszłości niezbędne jest rozpoznanie konkretnej mutacji (SNP) charakterystycznej dla tej rodziny, która potwierdzi przynależność do subkladu R1a-L1029.
Parysowie z ... [POTRZEBNY TEST R1a-BACKBONE SNP PACK LUB BIG-Y]
Rodzina Parysów wywodzi się prawdopodobnie z parafii Pniewnik lub Korytnica.
Wyniki testu DNA pokazały, że Parysowie przynależą do jednej z odmian GRUPY SŁOWIAŃSKIEJ, będącej częścią wielkiej haplogrupy R1a spod mutacji L1029. Wskazuje to pośrednio, że rodzinę raczej należy łączyć z lokalnym (mazowieckim) osadnictwem średniowiecznym, a nie zaś z ludnością napływową. Oczywiście nie można wykluczyć, że Parysowie przybyli ze wschodnich Niemiec, gdzie mutacja L1069 była dość rozpowszechniona pośród zgermanizowanej ludności słowiańskiej. W całej bazie danych FTDNA znaleziono aż 566 o identycznym profilu genetycznym dla 12 markerów i 305 o różnicy 1 markera.
W przyszłości niezbędne jest rozpoznanie konkretnej mutacji (SNP) charakterystycznej dla tej rodziny.
Wściekliccy z parafii Kołbiel i Warszawy [POTRZEBNY TEST R1a-PACK LUB BIG-Y]
Przodek rodziny Wścieklickich pod koniec XIX w. trafił z Warszawy do parafii Kołbiel.
Wyniki testu DNA pokazały, że Wściekliccy prawdopodobnie przynależą do jednej z odmian GRUPY SŁOWIAŃSKIEJ, będącej częścią wielkiej haplogrupy R1a spod mutacji L1029 lub nieco wcześniejszej CTS11962. Wskazuje to pośrednio, że rodzinę raczej należy łączyć z lokalnym (mazowieckim) osadnictwem średniowiecznym, a nie zaś z ludnością napływową. W całej bazie danych FTDNA znaleziono 44 osoby o identycznym profilu genetycznym lub też różniącym się o jedną mutację (nazwiska słowiańskie i germańskie).
W przyszłości niezbędne jest rozpoznanie konkretnej mutacji (SNP) charakterystycznej dla tej rodziny, która potwierdzi przynależność do subkladu R1a-L1029.
5. GRUPA CELTYCKO-GERMAŃSKA (R1b:M343>P25>P297>M269)
Grupa Celtycko-Germańska jest częścią zachodnioeuropejskiej haplogrupy R1b (więcej o haplogrupie R1b tu:http://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_R1b_Y-DNA.shtml). W największym stopniu związana jest ona z ludnością celtycką lub/i germańską. W Polsce jest stosunkowo rzadka, łączona zwykle z osadnictwem niemieckim i holenderskim okresu średniowiecza lub czasów nowożytnych.
- Sitek (kit 402196) – Sitkowie z okolic Kołbieli
Sitkowie z okolic Kołbieli [POTRZEBNY TEST R1b-M343&M269 BACKBONE SNP LUB BIG-Y]
Rodzina Sitków pochodzi z rejonu Kołbieli.
Wyniki testu przedstawiciela rodziny Sitków pokazały, że przynależy on do popularnej w Europie Zachodniej haplogrupy R1b, określonej tu jako GRUPA CELTYCKO-GERMAŃSKA. Niewątpliwie rodzina przybyła zatem z którąś z fal osadnictwa olęderskiego, czy raczej rumunkowego, związanego z karczowaniem puszczy. Znaleziono 283 osoby, które posiadały identyczne 12 markerów jak pan Sitek. I co ciekawe ani jednej, która różniłaby się od nich o 1 mutację.
W przyszłości niezbędne jest ustalenie konkretnej mutacji (SNP) charakterystycznej dla rodziny Sitków.